Onze Motorola toppers Leon Luini en Christiaan Varenhorst gaan voor het eerst samen op reis. Na een korte en gehaaste voorbereiding spelen ze drie opeenvolgende toernooien in Portugal en in Canada. Aan enthousiasme en gretigheid heeft ons duo meer dan genoeg, maar het gaat nog niet allemaal als gepland…

ESPINHO

De eerste paar toernooien zijn altijd bijzonder voor een nieuw beachvolleybal duo. Je kan zoveel trainen en oefen als je wilt, maar tijdens een officieel potje komen pas de echte karakters tevoorschijn, onder verhoogde prestatiedruk. Doordat een beachvolleybal team door slechts twee spelers is gevormd, is de onderlinge samenwerking extra belangrijk. Dit ging tijdens ons eerste toernooi in Espinho, Portugal, nog niet helemaal perfect.

Chris eist bijvoorbeeld veel duidelijkheid in communicatie en tactiek, terwijl Leon een chaotische gevoelsspeler is. We moeten elkaar nog veel beter leren aanvoelen. Wie pakt de bal door het midden? Hoe passen we het plan aan als de tactiek niet werkt? Dit soort dingen bouw je op door gezamenlijk wedstrijd ritme. We verliezen helaas twee potjes en liggen snel uit het toernooi. Balen, maar wel begrijpelijk. Op mijn moto bel ik mijn grootste supporter: mijn moeder. Zij stelt me gerust, en zegt dat we vooral tijd en geduld nodig hebben.

EDMONTON

Als je aan Canada denkt, dan denk je gauw aan natuur, Elanden, ijshockey en vriendelijke mensen. Ik was daarom ook stomverbaasd toen we aankwamen in downtown Edmonton, een drukke stad, vol met wolkenkrabbers, winkelcentra en dakloze (wel cool voor moto foto’s). De mensen die rondliepen waren ook allemaal een beetje gek, ook al kunnen we niet uitleggen waarom. Dat vonden ze trouwens ook van ons. Niemand snapt dat we de Canadese ijshockey legendes, zoals Grant Furh, niet kennen. En op de vraag “how are you” moet je blijkbaar “how are you” terug antwoorden, als een soort beleefde groet. Niemand wil horen hoe het met je gaat.

Gelukkig leren Chris en ik elkaar steeds beter kennen, en hebben we de dagen voorafgaand het toernooi de grootse lol samen, door een constante afwisseling van serieuze discussies en plagende grapjes. De afstemming in het veld gaat ook een stuk beter. We spelen voor het eerst als team, worden tweede in de poule en winnen daarna overtuigend van Australië. Chris staat dominant te blokkeren, terwijl Leon de shots verdedigd. We verliezen (redelijk onnodig) de kwartfinale van een goeds pelend Portugal, en eindigen op een mooie 5de plek. We zijn nog niet helemaal tevreden, maar het gaat zeker de goeie kant op. The only way is up….

Meer dagboeken