Dagboek Leon en Ruben, beachvolleybal in de bergen
Wanneer je aan beachvolleybal denkt, dan denk je direct aan een exotisch strand, aan een warme zee en aan bikinibroekjes. En dat is precies hoe onze intercontinentale toernooien er tot nu toe uitzagen.
Beachvolleybal in Gstaad
Niks is minder waar als het gaat om de belangrijkste stop in Europa. Het Wimbledon van beachvolleybal, wordt namelijk gespeeld in Gstaad, een luxe skigebied in Zwitserland. Als eerstejaars op de tour was ik erg verbaasd en niet echt enthousiast over deze locatie. Daar is toch geen strand?! En geen zon?! De ervaren jongens lachte me uit: ‘je komt er nog wel achter’.
Na een relatief korte vlucht waar ik op mijn Motorola aan mijn scriptie heb kunnen werken, komen we fris maar heel hongerig aan in het donkere Gstaad. Wat ons het meest verbaasde aan het dorpje waren niet de sprookjesachtige houten lodges en de hoge bergen, maar het prijskaartje op een normale pizza Margherita, namelijk 32 euro!
In de daaropvolgende trainingsdagen kijken we onze ogen uit en kunnen we niet stoppen met foto’s maken op onze Moto. Het voelt echt gek om tussen die enorme bergen te beachvolleyballen.
De verassingen waren voor mij nog niet afgelopen. Vet om tussen de bergen te spelen, maar ik had nooit kunnen verwachten dat er dan ook nog eens 4.000 Zwitserse fans ons zouden komen aanmoedigen. Het is eigenlijk heel gek, maar ik ben er achter gekomen dat plekken die geen zee of strand kennen, het grootse en enthousiaste publiek voor beachvolleybal hebben. Na de eerste pot op een pijnlijke manier te hebben verloren van onze Nederlandse maatjes en concurrenten, herpakken we ons en winnen we 2-1 tegen Tsjechië.
We wachten in spanning de loting af… Nee hé! We spelen tegen de ervaren Spanjaarden die ons al twee keer eenvoudig wisten uit te schakelen. Zonder iets te verliezen en met het doel om iets dichterbij te komen dan de vorige keren gaan wij de wedstrijd in, die we door waanzinnig spel 2-0 weten te winnen! We kunnen het niet geloven. Traditiegetrouw duiken we met een glimlach het ijskoude beekje in om te herstellen, met hoop en verwachtingen om een medaille te halen.
Helaas verliezen we de spannende strijd tegen Duitsland en eindigen we op een mooie maar ook zure 9e plek. Na een uitgebreide wedstrijdanalyse op onze Motorola, gaan we met een heleboel spelers een drankje doen in het centrum. Achteraf was ik heel blij dat een biertje 9 euro kostte… want ik zat de ochtend daarna fris en vooral zonder hoofdpijn in het vliegtuig terug!